چوگان را بشناسید

حضرات بت

پولو (فارسی "چوگان") - یک بازی باستانی ایرانی که در قرن 5 ظاهر شد. قبل از میلاد مسیح. (و احتمالاً زودتر) - هخامنشیان آن را بازی می کردند. این یک ورزش تیمی دارای توپ است که در آن شرکت کنندگان بر روی اسب بازی می کنند و توپ را با چوب مخصوص در زمین می چرخانند. هدف این بازی این است که بیشترین ضربه را به دروازه حریف وارد کنید. در ابتدا چوگان به عنوان یک بازی آموزشی برای واحدهای سواره نظام ، معمولاً برای گارد سلطنتی یا سایر نیروهای نخبه خدمت می کرد. نمایندگان جنگ طوایف کوچنده "نبردی کوچک" را از "چوگان" ترتیب دادند ، تا صدها ورزشکار در هر طرف ظاهر شدند. کم کم چوگان به ورزش ملی ایران تبدیل شد که اشراف به طور مستمر در آن شرکت می کردند. علاوه بر این ، زنان و مردان هر دو می توانستند چوگان بازی کنند - در مورد نحوه بازی ملکه و پیروان او با تزار خسروف دوم پرویز و درباریانش در قرن ششم میلادی اشارات وجود دارد.

در دوران حکومت صفویان به اوج توسعه "چوگان" رسید. شاه عباس خودش بازیکن پرشور چوگان بود و حتی قبل از انتقال به پایتخت خود ، اصفهان ، اغلب در قزوین بازی می کرد. میدان معروف ناگشا-جهان در اصفهان (شاه عباس اول آن را در قرن هفدهم بنا نهاد) که در فهرست میراث فرهنگی یونسکو ثبت شده است ، در واقع یک زمین چوگان است که شاه می توانست از بالکن کاخ خود آن را تماشا کند. حتی امروز ، در دو طرف میدان می توانید ستون های بلندی به شکل جالب مشاهده کنید - زمانی که آنها به عنوان "دروازه" برای درباریانی که "Chovgan" را بازی می کردند ، بودند.

در دوران حکومت مغول ، فرهنگ و هنر ایرانی ، از جمله بازی چوگان ، به کشورهای آسیای شرقی تابع آنها ، از جمله هند گسترش یافت.
انگلیسی ها ، در حال استعمار هند ، با این بازی در کلکته آشنا شدند و افسران انگلیسی آن را دوست داشتند. از سال 1862 ، انگلیس شروع به برگزاری مسابقات قهرمانی چوگان تمام هند کرد که هندی ها و انگلیسی ها در آن شرکت کردند. روابط نزدیک انگلیس و هند منجر به این واقعیت شد که بازی چوگان در کلانشهرها ظاهر شد و در نیمه دوم قرن نوزدهم در انگلیس به شدت محبوب شد. در سال 1871 ، اولین مسابقات چوگان در انگلیس برگزار شد. به دنبال آن ، بازی چوگان در قاره آمریکا و سایر نقاط جهان فراگیر شد. امروزه انجمن های حرفه ای بازیکنان چوگان در 16 کشور جهان وجود دارد.

چوگان ، یک بازی سنتی ورزشی ایرانی ، در تاریخ 7 دسامبر 2017 در فهرست میراث ناملموس یونسکو ثبت شد.